De buurttuin Gascognehof in ontwikkeling

Het is vandaag zaterdag. 26 augustus, 07.00 in de ochtend als we beginnen met de voorbereidingen. Als ik goed luister hoor ik in de verte vage leefgeluiden. Verder is het nog stilletjes in de Gascognehof. Het voelt nog wat frisjes buiten, wel lekker eigenlijk. De eerste tekenen dat we richting de herfst gaan zijn in deze vroege ochtend voelbaar.

Vandaag beginnen we aan de tweede grote opbouwdag van onze buurttuin. We gaan een ontmoetingscirkel maken van allerlei boomstammen, het hoofdpad aanleggenen een grote kruidenspiraal van gestapelde stenen. Genoeg te doen dus. 

Ik was op tijd wakker en ben er dus vroeg bij. Meteen maar beginnen, stroomkabel leggen voor de koffiemachine en de kettingzagen en ook maar vast de waterslangen uitrollen. Het is een metertje of 40 vanaf de dichtstbijzijnde buitenkraan naar het terrein dus ik moet er een paar aan elkaar koppelen.

Er is al wat meer reuring in de straat als ik rond 08.00 mijn kruiwagen met allerlei gereedschap richting de buurtuin krui. De buurttuinvrienden- en vriendinnen zijn al bij de tent die we gisteravond opgebouwd hadden en beginnen met het regelen en klaarzetten van vanalles en nog wat. Tafels, stoelen, de koffiemachine wordt aangezwengeld, koffiebekers, thee zetten, spullen voor de lunch, enzovoort.

Niemand die hier de leiding heeft en dat is ook helemaal niet nodig. Ik neem dat schouwspel eens in mij op en al mijmerend realiseer ik me hoe bijzonder het eigenlijk is wat hier gebeurt. Je voelt dat je onderdeel uitmaakt van een groep, waarin we naar elkaar omkijken, elkaar helpen en dat we een gemeenschappelijk doel nastreven. Iedereen levert op zijn of haar manier, in zijn of haar eigen tempo en binnen ieders eigen mogelijkheden een bijdrage aan dat gemeenschappelijke doel. Je merkt dat er een onuitgesproken gedeelde verantwoordelijkheid gevoeld en gedragen wordt. “Is dit niet waar sociale verbinding in een leefgemeenschap over gaat?”, bedenk ik mij.

Terug naar het moment van de dag. Er is maar een half woord nodig om stipt 09.00 uur te beginnen met de aftrap: iedereen een verse kop koffie of thee en aan mij de eer om een kort praatje te houden over wat de intenties zijn en wat we hopen te bereiken vandaag.

We beginnen met het verplaatsen van een stapeltje oude dakpannen die we gaan gebruiken als erfafscheiding. Het zijn er maar 600 die een twintig meter verderop moeten komen liggen. Als je het leuk vindt kun je in het filmpje hieronder zien hoe we dat doen; swingend, zingend en kletsend. Een goed uurtje later liggen die oude dakpannen op zijn plek. Die klus kunnen we afvinken.

Koffiepauze en dan splitsen we ons op in twee teams. 
Team een gaat aan de slag met het bouwen van de kruidenspiraal. Dat is een machtig interessant projectje waar de kinderen met veel plezier aan mee gaan bouwen. Niemand van ons heeft ooit een kruidenspiraal gebouwd maar de beroemde uitspraak van Pipi Langkous: “ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan” geeft alle benodigde motivatie om er vol vertrouwen aan te beginnen.

Wat is in godsnaam een kruidenspiraal zul je denken… Ik ben geen expert maar knip en plak hier wat uitleg. Een kruidenspiraal is een spiraalvormige constructie van gestapelde stenen. In ons geval ca. 2,5 meter breed en ongeveer een meter hoog. In een kruidenspiraal creëer je diverse microklimaten binnen een klein oppervlak, waarin verschillende soorten kruiden samen kunnen leven. Perfect voor een buurttuin.

Zo’n kruidenspiraal heeft een bepaalde indeling. De bovenste laag ligt wat hoger en zal dus droger zijn omdat het water naar beneden zakt en meer zon krijgt. Daar wordt bijvoorbeeld de warmte minnende rozemarijn, tijm, salie en kamille blij van.

De onderste laag en de schaduwzijde die op het noorden ligt heeft een koeler en natter klimaat en kruiden zoals munt, peterselie en koriander voelen zich daarin helemaal happy. Een heel vernuftig systeem en het mooie is; volgend jaar kan de hele straat het hele seizoen door verse kruiden plukken. Er komen allerlei soorten in te staan, die zijn dus altijd bij de hand, veel smaakvoller en sorry supermarkt, het kost niks, alleen wat liefde en aandacht.

In team twee zijn de meer brute krachten te vinden. Stoere mannen met kettingzagen die grote dikke boomstammen doorzagen. Vereende mannen- en vrouwenkrachten die diepe gaten graven en kruiwagens met gemalen puin aanvoeren om de ondergrond begaanbaar te maken. Zwaar werk allemaal. Met de nodige spreekwoordelijke bloed zweet en tranen ontstaat er een werkelijk prachtige grote cirkel van liggende en rechtop staande, ingegraven boomstammen. Een cirkel is ook een mooie vorm om elkaar in te ontmoeten. Het is niet toevallig dat in veel culturen, ook in de onze, mensen die bij elkaar willen komen en elkaar willen ondersteunen een cirkel of een kring vormen.

Naarmate de cirkel in de loop van de dag meer en meer zijn vorm krijgt zie ik het in de nabije toekomst al voor me. Dat we daar zitten in het voorjaarszonnetje met een kop koffie en een leuk gesprek hebben. En ik zie ook de kinderen in de straat geboeid luisteren naar een voorleesverhaal op woensdagmiddag. Of een schilderworkshop… Het kan niet anders dan dat dit een bijzondere plek wordt denk ik dan.

Voor we het weten is het 12.00; tijd om gezamenlijk te lunchen. We zijn er ook aan toe want er is deze ochtend al hard gewerkt. Het cateringteam heeft weer haar best gedaan zeg! De verse pannen groente- en tomatensoep zijn weer een hit, heerlijk. En laten wij nou onze eigen bakker in de straat hebben die in zijn tuinoven wekelijks vers brood bakt. Superlekker en voedzaam. 
En kijk nou! Onze vrienden van de Bloementuin Achtse Barrier komen onverwacht langs en hebben allerlei plantjes voor onze buurttuin meegenomen, wat attent!

Na de lunch knallen we weer door. En ja, zo gaandeweg begint bij deze en gene het tempo wat af te nemen. Nog even doorzetten en dan…

Het loopt tegen half vier als we tevreden om ons heen kijken. De kruidenspiraal staat er gewoon! En wat is ie mooi geworden. De ontmoetingscirkel is klaar en ook met dat resultaat zijn we erg blij. Missie voor vandaag geslaagd!

Zoals vanochtend als vanzelf het hele circus werd opgebouwd, tent, cateringspullen, et cetera, zo als vanzelf wordt alles weer opgeruimd. Tegen half vijf kijken we nog eens tevreden rond en wordt er hier en daar nog eens enthousiast ge-high-fived. We kunnen met z’n allen tevreden richting de douche.

Je vindt onze buurttuin op de hoek van de Roubaixlaan en de Gascognehof. Voordat volgend voorjaar de eerste plantjes de grond uit komen moet er nog het nodige gebeuren maar ga gerust eens een kijkje nemen.